De fietshelm in het verkeer verplichten?
De verkoop van alcohol verbieden in sportkantines en in de supermarkt?
Mobieltjes in het onderwijs verbieden want daar worden we niet slimmer van?
Belasting heffen op bewerkt en gefrituurd voedsel?
Bewegen stimuleren, of zelfs verplichten voor werknemers?
Alles is erop gericht om de burger gezond te houden, dat is een prettig vooruitzicht. Mits we het niet alleen aflaten hangen van de overheid. Gaan we mee in de bezorgdheid van de regering over ons welzijn? Natuurlijk wordt die zorg ingegeven door onze collectieve portemonnee, dat besef ik wel. Het huishoudboekje op orde houden, dat gaat iedereen aan. Of rebelleren?
Tijdens de drooglegging van Amerika ging men thuis stoken. Nu we kennelijk met een pan naar de frituur moeten omdat we de toeslag op plastic bakjes niet willen of kunnen betalen halen we onze friteuse weer uit de schuur. Er bestaat al een tijd een verbod op appen op de fiets maar het gebeurt nog massaal. Nu we die vrijwel onzichtbare oortjes dragen gaan er stemmen op om dat ook aan banden te leggen. Hoe we dit zullen handhaven, dat zien we dan wel. De Wagnergroep is misschien toe aan een nieuwe uitdaging. Of ze de straat op gaan voor een fles wodka en nieuwe soldatenkistjes, dat is de vraag.
Alle gekheid op een stokje (de humor is vrijwel verdwenen uit de samenleving) waarom uit alle macht ons best doen om de tachtig te halen om dan weg te kwijnen, tandeloos en kwijlend te smeken om hulp bij de toiletgang?
Onlangs zag ik de Japanse film Plan 75 waarin zeventig-plussers de mogelijkheid wordt geboden om via een drankje of een spuitje uit het leven te stappen. Toen ik twintig was leek me de leeftijd van zeventig jaar oud genoeg om te gaan hemelen. Inmiddels zit ik er niet ver meer vanaf en blijf ik hier graag nog wat langer plakken. Zolang ik deze dagbesteding nog zelfstandig kan uitvoeren, dat spreekt vanzelf. Als er niemand is die de kwast voor me in de lijmpot doopt, dan zal ik het los moeten laten. Dan draag ik het stokje over aan jullie.
Ludieke schrijft 